Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa

Niekwestionowane centrum życia duchowego Bukowiny Tatrzańskiej, a przy okazji intrygujące zestawienie dawnych i współczesnych stylów architektury sakralnej. Obok siebie stoją bowiem dwa na swój sposób efektowne kościoły - drewniano-murowany zabytek z końcówki XIX wieku oraz świątynia wybudowana w latach 1974-82.

W oczach osoby zwiedzającej miejscowość zapewne znacznie ciekawszy będzie pierwszy z wymienionych obiektów. Przybytek powstawał od 1887 do 1900 roku, niemal wyłącznie dzięki uporowi jednego górala - Jędrzeja Kramarza. On wystarał się o potrzebne zgody, on zbierał niezbędne środki i materiały, on stworzył projekt, sam brał czynny udział w pracach budowlanych, wyrzeźbił też pewną część elementów wyposażenia. A wszystko po to, by mieszkańcy Bukowiny mieli własną parafię i nie musieli już wędrować na nabożeństwa do Białki.

Stary kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa posiada murowane prezbiterium i nawę, reszta (dach, wieża, zakrystia etc.) to drewniana konstrukcja zrębowa. W środku można podziwiać sklepienie kolebkowe, wielobarwne polichromie (z 1937 r., autorstwa Pawła Palkego),wartościowe obrazy czy kunsztowne ołtarze i figury.

Zespół dwóch kościołów z kompletnie różnych epok - współczesny, oddany do użytku w 1982 r. oraz zabytkowy, budowany w latach 1887-1900. Starszy przybytek jest właściwie niewykorzystywany, ale wciąż można go zwiedzać. Murowano-drewniany kościół powstał praktycznie wysiłkiem jednego człowieka, Jędrzeja Kramarza. W środku barwne polichromie i szereg dzieł sztuki.